Introductie preek
Dames en heren,
Bedankt voor de uitnodiging om vanmiddag de ‘preek van de leek’ te houden. De eerste hier in Doetinchem. Dat vind ik best een eer. Ik vind het een ontzettend mooi initiatief van de kerk om het maatschappelijke debat de kerk in te trekken. En andersom natuurlijk ook. De kerk heeft een belangrijke plek in de samenleving.
Het thema waarover ik het vanmiddag graag met u wil hebben is de ‘inclusieve samenleving’. Een samenleving waarin iedereen mee kan doen. Mensen met en zonder een beperking. Jong en oud. Nieuwkomers en autochtonen. In de Tweede Kamer heb ik mij ingezet voor die inclusieve samenleving. Vooral ook voor mensen met een beperking. Zo kwam ik ook in contact met een Vlaamse journalist, Luk de Wulf. Hij maakte in België een prachtig YouTube filmpje van Tima. Een negenjarig meisje dat geboren is met een open ruggetje en in een rolstoel zit. Eigenlijk had ik graag deze kerkdienst willen beginnen met een groot scherm en dát filmpje laten zien. Het is echt de moeite waard om te kijken. U kunt het straks thuis ook even Google-en. Het duurt ongeveer twee minuten.
In de eerste minuut zie je Tima aan een tafel apart zitten. Op de achtergrond spreken haar ouders met een basisschoolleraar. Die zegt dat het veel te ingewikkeld is om Tima naar een gewone basisschool te sturen. Daarna zie je het broertje van Tima naar de sportschool gaan. “Waarom mag ik ook niet mee?” is de vraag van het meisje. “Nou ja, omdat de sportschool niet is ingesteld op kinderen zoals jij” is het antwoord. Zo volgen er nog een paar ongemakkelijke situaties. In de tweede minuut van het filmpje zie je bijna dezelfde beelden nog een keer. Maar dan zegt de basisschoolleraar: “Natuurlijk gaan we dat mogelijk maken en kan Tima bij ons in de klas.” Vervolgens zie je Tima op school, ook meedoen aan sport, en spelen met kinderen van haar leeftijd.
Deze campagne heeft de titel gekregen #sayyes: ‘zeg ja tegen kindjes zoals ik’. Het werd in België een enorme hype. Politici van links tot rechts, van oppositie tot coalitie, maatschappelijke organisaties en kerken schaarden zich achter deze oproep. Waarom? Omdat het appelleert aan een gevoel van rechtvaardigheid denk ik. Een gevoel van meedoen mogelijk maken.
Toch is het alles behalve een vanzelfsprekendheid, die inclusieve samenleving.
Ik wil met u een korte denk-oefening doen. Ik wil u vanmiddag eens vragen: stel u voor dat u in een rolstoel zit, een vluchteling bent, arm, homoseksueel of vul maar in… Stel u voor dat u anders bent dan wat we ‘normaal’ vinden. Hoe ziet onze samenleving eruit volgens u? Wat kom je dan tegen? Hoe gewoon is het dat iedereen mee doet? Hoe inclusief is onze samenleving eigenlijk? Of leven we vooral heel erg langs elkaar heen. Hoe verbonden zijn we? U mag daar eens over nadenken terwijl we luisteren naar prachtige muziek. Elske te Lindert speelt op de vleugel Lied ohne Worte van Mendelssohn.
Mijn preek preek-van-de-inclusie
RT