Rolstoelers in Nederland hebben dubbel pech: ze zijn veel minder mobiel dan anderen, en ze wonen ook nog eens in een land dat nu niet bepaald rolstoelvriendelijk is. Daar moet snel iets aan gebeuren.
Rare toestand eigenlijk: Nederland is zo plat als een dubbeltje. En toch botsen rolstoelers er op de ene hindernis na de andere. Paar voorbeelden?
De tram in Den Haag. Niet te doen.
Stations. Neem Arnhem-Zuid of Tilburg Universiteit: zomaar twee van de 170 stations waar rolstoelers geen hulp kunnen krijgen van de NS.
Restaurants. De drempel kom je vaak nog wel over, maar aangepaste toiletten zijn er lang niet altijd.
Toch gek. In 2006 stelden de Verenigde Naties een verdrag op voor de rechten van gehandicapten. Landen die zich erbij hebben aangesloten, beloven dat ze hun best doen om gehandicapten zo veel mogelijk in staat te stellen een normaal leven te leiden. Nederland heeft zich er, bijna tien jaar later, nog niets van aangetrokken.
“Schandalig”, zegt Otwin van Dijk. Hij zit in de Tweede Kamer voor de PvdA, én hij zit in een rolstoel. “Samen met Finland zijn we het enige land dat er tot nu toe nog niets mee heeft gedaan.”
Otwin in de media
RT